De pot verwijt de ketel
Antilliaansdagblad
Terecht en gelukkig is de maatschappelijke verontwaardiging groot over het ogenschijnlijk op onjuiste wijze in dienst treden bij het havenbedrijf van de overheid, CPA, door de echtgenote van Statenvoorzitter Asjes (PS). Terwijl publieke figuren juist extra voorzichtig zouden moeten zijn in hun doen en laten, wetende dat alle ogen op hen zijn gericht, lijkt eerder het omgekeerde het geval: zonder blikken of blozen wordt een baantje gecreëerd om een (politiek) vriendje ter wille te zijn. Het gaat hier dan ook niet om de persoon in kwestie, ook niet over de vraag of zij al dan niet over de vereiste capaciteiten - opleiding, ervaring en motivatie - beschikt en zelfs niet de vraag of Curaçao Ports Authority behoefte heeft aan deze nieuwe kracht. Het gaat erom dat alles er op wijst dat willens en wetens alle regels van goed bestuur, corporate governance, opzij worden gezet omdat van bovenaf (politicus en/of partijfinancier) daartoe instructie is gegeven. Het doel heiligt zelfs zodanig de middelen dat de functie ‘vacant’ wordt gemaakt, door de zittende functionaris aan de kant te schuiven - met behoud van salaris en alle andere arbeidsvoorwaarden. Dat kan eenvoudig omdat het toch other people’s money is. De directie - die overigens al ruim een jaar interim is, kennelijk met het doel dat de superieuren invloed op beide directieleden hebben en houden - noch de politiek aangestelde Raad van Commissarissen en de vertegenwoordiger van de aandeelhouder (lees: de regering) betalen deze extra kosten uit eigen zak. Dit is vanuit de samenleving bekeken onacceptabel. Het is dan ook toe te juichen dat MFK-fractieleider Rozier andermaal afkeurend van zich laat horen en de kwestie aanroert met vragen aan zijn partijgenoot minister El Hakim belast met CPA. Deze reageert minder uitgesproken, maar distantieert zich wel indien zal blijken dat de benoeming niet conform de regels is verlopen. Een goede zaak.
Maar de kracht van het protest van Rozier vervaagt, vooral als hij pleit voor transparantie, als wordt gerealiseerd dat zijn partij MFK er zich net zo schuldig aan maakt als PS met aanstellingen zonder open sollicitatieronde van interim-directeuren bij overheids-nv’s en door af te wijken van het advies van wervingbureaus. Zoals PS-leider Wiels de MFK nu een koekje van eigen deeg geeft. Zolang de pot de ketel verwijt dat-ie zwart ziet, gebeurt dat omgekeerd ook en verandert er helemaal niets en is de belastingbetaler en gewone burger het slachtoffer van deze vriendjespolitiek.
Maar de kracht van het protest van Rozier vervaagt, vooral als hij pleit voor transparantie, als wordt gerealiseerd dat zijn partij MFK er zich net zo schuldig aan maakt als PS met aanstellingen zonder open sollicitatieronde van interim-directeuren bij overheids-nv’s en door af te wijken van het advies van wervingbureaus. Zoals PS-leider Wiels de MFK nu een koekje van eigen deeg geeft. Zolang de pot de ketel verwijt dat-ie zwart ziet, gebeurt dat omgekeerd ook en verandert er helemaal niets en is de belastingbetaler en gewone burger het slachtoffer van deze vriendjespolitiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten